Zazwyczaj na przedwiośniu w największym nasileniu występowała na rzepakach sucha zgnilizna kapustnych, dlatego dziwić może znacznie większa liczba plam czerni krzyżowych niż suchej zgnilizny w drugiej dekadzie lutego br. na liściach rzepaku ozimego. Bez względu na to, która z chorób przeważa, ochrona przed oboma będzie konieczna niezwłocznie przy pierwszych możliwych pracach na plantacjach tej rośliny.
Czerń krzyżowych
– alternarioza
Od lat, podczas kontroli upraw rzepaku ozimego pod kątem chorób i szkodników, nie widziałam o tej porze roku (koniec lutego) tak dużego nasilenia alternariozy. Gdyby porażenie związane było z infekcją odnasienną, już jesienią stan liści wzbudzałby zainteresowanie. Jednak w listopadzie i grudniu niczego podobnego nie dostrzegłam. Obecnie plamy wywołane przez kompleks „wszędobylskich” grzybów z rodzaju Alternaria (A. brassicae, A. brassicicola, A. alternata) są bardzo liczne. Mają one różną wielkość, stan zaawansowania – od świeżych, niewielkich, do dość dużych, już z zamarłym wnętrzem, najczęściej wykruszonej tkanki. Charakterystyczną, zwykle ułatwiającą diagnozę cechą jest przebarwiony na żółto pierścień tkanek wokół szarawej plamy.
Cechą ułatwiającą zdiagnozowanie alternariozy, jest przebarwiony na żółto pierścień tkanek wokół szarawej plamy
Równie ważną cechą identyfikacyjną jest aksamity, czarny nalot zarodnikowania konidialnego
Alternaria spp. skupiony początkowo w centrum plamy.
 Czarny nalot zarodnikowania konidialnego Alternaria spp. skupiony początkowo w centrum plamy: świeżej… |  … i starszej |
Wraz z rozwojem procesu chorobowego i powiększaniem się plamy/plam pojawiają się czarne koncentryczne strefy, które stanowi grzybnia, konidiofory oraz zarodniki konidialne.
Czarne, koncentryczne strefy, które stanowi grzybnia, konidiofory oraz zarodniki konidialne Alternaria spp.
Plamy stopniowo zlewają się ze sobą
Zlewające się plamy alternariozy
w czego efekcie znaczną część liścia stanowią znekrotyzowaciałe...
