Pierwszym i podstawowym krokiem w wyborze sposobu nawożenia uprawy, w tym wypadku kukurydzy jest oznaczenie odczynu gleby, czyli jej pH oraz bilansu składników pokarmowych pozostałych w glebie po roślinie przedplonowej.

Gnojowica jest dobrze wykorzystywana przez kukurydzę. Działanie nawozowe gnojowicy jest dużo szybsze niż obornika, ponieważ większość substancji nawozowych znajduje się w formie mineralnej. Straty azotu z gnojowicy ograniczy stosowanie inhibitora nitryfikacji.

Za nami połowa kwietnia, przychodzi zatem czas na pytanie: kiedy siać kukurydzę? I choć często powtarzana odpowiedź „Nie ważne kiedy, ważne, że przed sąsiadem” jest humorystycznym podsumowaniem gorącego kukurydzianego okresu w kwietniu i maju, nie warto na niej polegać, zwłaszcza w tym sezonie.

Kukurydza ma swoje wymagania termiczne, dlatego nadmierne przyspieszanie terminu siewu, zwłaszcza w nieogrzaną glebę nie są korzystne. Z drugiej strony im późniejszy siew, tym bardziej skraca się okres wegetacji i wzrasta ryzyko, że rośliny nie zdąża w pełni dojrzeć jesienią.

Wzrost liczebności stada krów pociąga za sobą większe nakłady pracy. W dobie niedoboru wykwalifikowanych pracowników na znaczeniu zyskują systemy automatycznego żywienia zwierząt.

Substancje czynne herbicydów są systematycznie wycofywane, a w ich miejsce nie zostają wprowadzane nowe. Podpowiadamy, jaką można przyjąć strategię, żeby odchwaszczanie kukurydzy było skuteczne i nie powodowało kompensacji oraz odporności chwastów.

Coraz częściej zdarza się tak, że jeden zabieg herbicydowy jest niewystarczający czy wręcz nieskuteczny. Najczęściej wynika to z kilku czynników, takich jak przebieg warunków wilgotnościowo-termicznych, niewłaściwie dobranej substancji czynnej herbicydu, pojawienia się na przykład nowych ciepłolubnych gatunków chwastów czy wystąpienia tak zwanego zachwaszczenia wtórnego.

Kukurydza należy do roślin bardzo szybko reagujących na zabiegi dokarmiania dolistnego. Odpowiednie zastosowanie makro- i mikroelementów w fazach krytycznych przyczynia się do istotnego wzrostu plonu, nawet powyżej 10 procent w stosunku do kukurydzy nawożonej jedynie doglebowo.

Do najgroźniejszych szkodników kukurydzy zaliczają się: ploniarka zbożówka, omacnica prosowianka, stonka kukurydziana. Uszkodzenia na skutek ich żerowania mogą być przyczyną kilkunastoprocentowych strat w plonie.

Choroby liści kukurydzy zakłócają prawidłową fizjologię rośliny. Lekceważenie chorób w uprawie kukurydzy prowadzi do zniżki plonu średnio o 10-15 proc.