Istnieje w kraju coraz więcej stad, gdzie krowy produkują 10-12. i więcej tyś. kg mleka, jednak krótki okres ich użytkowania nie rekompensuje kosztów związanych z odchowem jałówek. Niemal 92% takich krów jest brakowanych w pierwszych trzech laktacjach; do drugiej laktacji nie dożywa ok. 25% krów, do trzeciej laktacji 51%. W takim świetle, trudno mówić o opłacalności hodowli. Aby w pełni korzystać z potencjału genetycznego zwierząt, należy zadbać o ich warunki środowiskowe (dobrostan).
Do dziś funkcjonuje koncepcja utrzymywania bydła mlecznego w zamkniętych pomieszczeniach przez cały rok. Generuje to szereg konsekwencji dla krów, m. in. zapadalność na różnego rodzaju schodzenia, zmiany zachowania, ograniczenie ruchu, wzrost poziomu stresu. Brak pastwiska, czynniki stresogenne oraz niekorzystne warunki mikroklimatyczne negatywnie wpływają w pierwszym rzędzie na rozrodczość. Brak pastwiska oraz ograniczenie możliwości ruchu pociągają za sobą wzrost częstości kulawizn. Systemy uwiezione i wolnostanowiskowe utrzymania krów mlecznych mają szereg zalet, ale jeszcze więcej wad.
Blisko 80% działających dziś obór powstało w latach 1970-80. Spełniały one standardy dla krów, które użytkowano w tamtym czasie. Najczęściej ważyły one 500-550 kg i miał 138 cm w krzyżu. Dziś, utrzymywane bydło rasy H-F waży 680-720 kg i liczy 152 cm w krzyżu. Jest ono utrzymywane w oborach, które nie spełniają wymagań. W efekcie zwierzęta nie funkcjonują prawidłowo i nie ujawniają swojego potencjału genetycznego. Dodatkowo krowy produkują 10 tyś. kg mleka w porównaniu z tym produkującym 5-6 tyś....
