Zdrowy rzepak z zaprawionych nasion – ochrona przed szkodnikami i chorobami
Pojawiające się w okresie wschodów rzepaku szkodniki i choroby istotnie wpływają na wielkość plonu rzepaku ozimego. Najlepszym sposobem ograniczania strat w pierwszych fazach wzrostu roślin jest stosowanie zapraw nasiennych.
Zwalczanie szkodników i chorób rzepaku ozimego jest niezbędnym warunkiem uzyskania wysokich i wyrównanych plonów. Rzepak ozimy na wszystkich etapach rozwoju atakowany jest przez liczne szkodniki i choroby, a nierzadko okres ich największej szkodliwości przypada na fazę wschodów.
Szkodniki i choroby rzepaku
Głównie z uwagi na zmiany klimatu i uproszczenia uprawy w okresie jesiennego rozwoju rzepaku największe zagrożenie w ostatnich latach stanowią przede wszystkim śmietka kapuściana oraz mszyce – wektory wirusów TuYV wywołujących żółtaczkę rzepy. Potencjalnie duże uszkodzenia mogą także powodować inne szkodniki, takie jak pchełka rzepakowa i pchełki ziemne, chowacz galasówek, gnatarz rzepakowiec, tantniś krzyżowiaczek, a także szkodniki glebowe – głównie rolnice, drutowce i lenie. W tym okresie obserwujemy również objawy porażenia przez liczne patogeny. Należą do nich sprawcy zgorzeli siewek, mącznika rzekomego, suchej zgnilizny kapustnych, czerni krzyżowych i innych. Żerowanie szkodników i uszkodzenia przez organizmy chorobotwórcze powodują, że rośliny są osłabione i nieprawidłowo wykształcone, przez co są bardziej narażone na niekorzystne warunki klimatyczne w okresie zimy i wczesnej wiosny. Pośrednio i bezpośrednio wpływa to na przerzedzenie plantacji, co przekłada się na redukcję plonu nasion.
Działanie prośrodowiskowe
Zaprawianie materiału siewnego jest najbardziej skuteczną metodą ochrony przed agrofagami w początkowych fazach rozwoju roślin, czyli w okresie największego narażenia na niekorzystne czynniki środowiskowe. Z punktu widzenia ochrony integrowanej taka forma ochrony zasiewów jest o wiele bezpieczniejsza dla środowiska od serii zabiegów nalistnych, ponieważ substancja czynna zawarta w zaprawie krąży wraz z sokami w całej roślinie oraz w pewnej jej części – w strefie okołokorzeniowej w glebie i nie marnuje się na całej powierzchni...
