W niektórych opracowaniach pierwszą cyfrę określa się jako makrostadium, czyli główną fazę rozwojową rośliny, zaś w obrębie niej – druga cyfra – informuje o mikrostadium rozwojowym lub fenologicznym rośliny. Za początek fazy przyjmuje się okres, gdy 10% roślin wykazuje cechy opisane w danej fazie, a pełnia przypada na okres, gdy 50% roślin znajduje się w opisywanej fazie. Ujednolicona dla poszczególnych roślin skala BBCH ułatwia prowadzenie obserwacji naukowych oraz przekazywanie zaleceń praktycznych dotyczących prowadzonych zabiegów agrotechnicznych, zwłaszcza w zakresie ochrony roślin i nawożenia. W przypadku niektórych roślin nie ma ciągłości cyfrowej (od 0 do 9) w przebiegu ich wegetacji (u rzepaku – cyfry „4”), co wynika z faktu, iż kod BBCH, jak wcześniej wspomniano, jest uniwersalny dla roślin jedno- i dwuliściennych. Niektóre z nich, np. zboża, przechodzą specyficzne fazy rozwojowe (np. krzewienie), niewystępujące u roślin dwuliściennych, w tym u rzepaku.
BBCH 0 (00–09) – kiełkowanie i wschody
00 – wysiane nasiona;
01–04 – pęcznienie nasion w następstwie pobieranej wody oraz zachodzące równolegle przemiany enzymatyczne złożonych substancji zapasowych zgromadzonych w nasieniu w związki proste, niezbędne w odżywianiu rozwijającego się zarodka;
05 – z nasienia wydostaje się korzonek zarodkowy, który w dalszych fazach wegetacji przekształca się w korzeń główny (palowy) sięgający do 200 cm, niekiedy głębiej;
06–07 – z nasienia wydostaje się kiełek z liścieniami;
08 – łodyga podliścieniowa (hypokotyl) ukazuje się nad powierzchnią gleby w postaci wygiętego kolanka;
09 – kolanko prostuje się i wynosi nad powierzchnię gleby liścienie (początek wschodów).
W fazie kiełkowania, a zwłaszcza wschodów siewki rzepaku narażone są na porażenie przez patogeny wywołujące zgorzel siewek, czerń krzyżowych i mączniaka rzekomego. Po wschodach (wrzesień–październik) znaczne straty na plantacjach rzepaku mogą powodować szkodniki, zwłaszcza pchełki tzw. ziemne, mszyce, mączlik warzywny, śmietka kapuściana oraz ślimaki. W tym okresie pojawiają się też chrząszcze chowacza galasówka, a liścienie mogą być niszczone przez gnatarza rzepakowca i miniarkę kapuścianą. Niektóre z nich likwidowane są w znacznym stopniu w wyniku zaprawiania nasion preparatami owado- i grzybobójczymi, zawierającymi m.in. neonikotynoidy. W 2017 r. pojawiła się u nas zaprawa nasienna – Lumiposa 625 FS, chroniąca rzepak w początkowym okresie wegetacji (do czwartego liścia) przed groźnymi szkodnikami jesiennymi, w tym śmietką kapuścianą i pchełkami. Nie jest jednak dopuszczona do powszechnego stosowania, lecz jedynie w ramach przemysłowego zaprawiania nasion przez niektóre firmy hodowlano-nasienne.
Jesienią, zarówno przed wysiewem nasion rzepaku, jak też bezpośrednio po ich wysiewie (przed wschodami) zaleca się stosowanie niezbędnych herbicydów, zwalczających chwasty dwuliścienne.
BBCH 1 (10–19) – formowanie i rozwój rozety liściowej
10 – całkowicie rozwinięte liścienie, które przejmują funkcje asymilacyjne, pomiędzy nimi pojawia się zawiązek pierwszego liścia;
11–19 – powolny wzrost łodygi nadliścieniowej (epikotylu) i tworzenie pierwszego (BBCH 11) i kolejnych liści (BBCH 12, 13, 14, itd., do BBCH 19 ). Po wytworzeniu 8 liści, tworzą się w ich kątach zawiązki przyszłych pędów bocznych.
Przed okresem spoczynku zimowego rzepak powinien wykształcić rozetę składającą się z co najmniej 8 (BBCH 18) do 12 liści (BBCH 19). Wraz z wyrastaniem kolejnych następuje sukcesywny rozrost systemu korzeniowego (korzeni – palowego oraz bocznych, w tym najdrobniejszych – włośnikowych). Odcinek łodygi podliścieniowej przechodzącej w korzeń nazywany jest szyjką korzeniową. W prawidłowo rozwiniętych roślinach rzepaku, przy terminowym wysiewie nasion, dobrych wschodach i optymalnej obsadzie roślin (na m2 – od około 40 dla odmian mieszańcowych oraz do 60 dla populacyjnych) szyjka korzeniowa przed zimą powinna mieć średnicę co najmniej 10 mm, a najlepiej 12–15 mm. Po wytworzeniu średnio 3 lub 4 liści (BBCH 13–14) rośliny rzepaku zaczynają tworzyć korzenie włośnikowe i pobierać w coraz większym stopniu składniki pokarmowe (mineralne) z gleby. Wcześniej, poczynając od kiełkowania, poprzez wschody i początkowe fazy tworzenia rozety liściowej, korzystały głównie ze składników zgromadzonych w nasionach.
Po wytworzeniu dwóch liści, jak też w późniejszym okresie (BBCH 12–19), zaleca się wystawianie żółtych naczyń, by monitorować obecność i próg szkodliwości chowacza galasówka, pchełki rzepakowej i śmietki kapuścianej, i stosować (w oparciu o wyniki odłowów) skuteczne insektycydy. W tym okresie zasadne może być zwalczanie ślimaków oraz larw gnatarza rzepakowca i tantnisia krzyżowiaczka. Jest to też najlepszy okres do stosowania herbicydów, zwalczających samosiewy zbóż oraz chwasty jednoliścienne, a także dwuliścienne, jeśli nie zostały wcześniej zlikwidowane. W fazie BBCH 14–16, a więc po wytworzeniu 4–6 liści zaleca się (w temperaturze powyżej 12°C), stosowanie fungicydów z funkcją regulatora wzrostu (np. triazolowych, zawierających: tebukonazol, protikonazol, tetrakonazol lub...
