Maruna bezwonna

Maruna bezwonna to chwast, który stosunkowo łatwo pomylić z rumiankiem. Dojrzałe osobniki mają wysokość od 20 do 60 cm. Mniej więcej w połowie wysokości charakterystyczna łodyga rozgałęzia się. Występują na niej cienkie nitkowate liście. Najbardziej charakterystycznym elementem są białe kwiaty, które łudząco przypominają wspomniany rumianek. Różnicą jest jednak zapach, którego maruna, jak sama nazwa wskazuje, nie wydziela. Nie posiada również żadnych właściwości leczniczych.

Szkodliwość. Maruna zagłusza rośliny uprawne utrudniając im wzrost. W szybkim tempie pobiera z gleby składniki mineralne oraz wodę. Chwast ten może wytwarzać nawet kilkadziesiąt tysięcy nasion, które potrafią przetrwać okres zimowy, zachowując aktywność przez wiele lat. Z uwagi na fakt iż są lekkie, niesione z wiatrem łatwo przenoszą się na inne uprawy. Mogą również zanieczyszczać materiał siewny.

Rumian polny

Rumian polny to kolejny charakterystyczny chwast, który nie jest trudny do rozpoznania. Osiąga zwykle wysokość od kilkunastu do kilkudziesięciu cm. Charakterystyczna wzniesiona łodyga jest najczęściej rozgałęziona (najczęściej naga). Liście są lancetowate, podwójnie pierzastodzielne. Kwiatostan to koszyczek, a kwiaty są koloru białego.

Szkodliwość. Rumian polny dobrze czuje się na glebach lekkich, piaszczystych obfitych w azot, a o niskiej zawartości wapnia. Bardzo dobrze radzi sobie w niskiej temperaturze. Nasiona kiełkują już przy +1ºC. Jedna roślina może wytworzyć do 10000 nasion. Rośnie szybko konkurując z innymi roślinami o wodę i składniki pokarmowe. Może skutecznie ograniczać dostęp do światła siewkom roślin uprawnych.

Jasnota purpurowa

Gdyby nie wyróżniające się jasnofioletowe lub różowe kwiaty, to jasnotę można by pomylić z pokrzywą. Odpowiada za to czworokątna łodyga oraz sercowate liście pokryte delikatnym miękkim owłosieniem. Z tą różnicą, że włoski nie parzą ani nie kłują. Liście umieszczone są na ogonkach (im wyżej tym ogonki są krótsze) nakrzyżległe. Kwiaty natomiast wyrastają w kątach liści, w górnych partiach rośliny (w okółkach).

Szkodliwość. Jasnota lubi gleby zasobne w azot, żyzne, wilgotne. Jest bardzo konkurencyjna dla roślin uprawnych, ponieważ wcześnie wschodzi i jest z czasem rozrasta się w niższych partiach. Może zagłuszać inne rośliny i spowalniać ich wzrost. Konkuruje głównie o wodę, przez co może prowadzić do usychania innych roślin.