Bez zbędnych wstępów prezentujemy ostatnią część czarnej listy szkodników kukurydzy.

Śmietka kiełkówka

Uproszczenia agrotechniczne sprzyjają rozwojowi populacji śmietki kiełkówki. Szkodnik ten w najbliższych latach będzie miał większy wpływ na obsadę roślin podczas wegetacji. Jest to muchówka długości od 4 do 5 mm, barwy szarej. Larwy długości około 7 mm, beznogie, bezgłowe, białe, o ciele zwężonym ku przodowi.

W okresie kiełkowania nasion larwy uszkadzają nasiona i kiełki częściowo lub całkowicie. Najczęściej atakowane są liścienie i wierzchołek wzrostu. Występują w całym kraju na glebach wilgotnych i próchnicznych, szczególnie w rejonach uprawy warzyw. W ciągu roku może się rozwijać od 2 do 3 pokoleń. Największe szkody czynią larwy pierwszego pokolenia, żerujące na najmłodszych roślinach.

Przeciwko śmietce kiełkówce stosować należy zaprawianie nasion. Na ograniczenie liczebności szkodnika wpływa korzystnie: dokładne przeorywanie obornika, wczesne przygotowanie gleby pod siew oraz stosowanie racjonalnego nawożenia mineralnego.

Zachodnia stonka kukurydziana korzeniowa

Nowym zagrożeniem upraw kukurydzy może być znajdująca się obecnie na liście kwarantannowej – zachodnia stonka kukurydziana korzeniowa. Największą szkodliwością charakteryzują się larwy tego chrząszcza. Żyją one w ziemi, gdzie żerując na korzeniach kukurydzy przechodzą trzy linienia, a następnie przepoczwarczają się w komorach ziemnych. Powstałe uszkadzania, powodują zahamowanie lub zakłócony wzrost kukurydzy, a nawet jej zamieranie lub wylegania.

Dorosłe owady odżywiają się głównie pyłkiem i znamionami kwiatów kukurydzy lub pyłkiem innych roślin z rodziny traw, złożonych czy motylkowych. W przypadku wystąpienia dużej liczebności chrząszczy uszkodzenia kwiatów mogą mieć znaczenie gospodarcze. W ciągu roku stonka kukurydziana rozwija jedno pokolenie, a stadium zimującym są jaja zakopane w ziemi na głębokości około 15 cm.

Z raportów Inspekcji wynika, że stonka kukurydziana nie jest notowana w Polsce, jednakże są niepotwierdzone naukowo doniesienia ustne o występowaniu tego szkodnika w południowej części kraju. W Europie stonka kukurydziana występuje w Bośni i Hercegowinie, Słowenii, Rumuni, Bułgarii, Chorwacji, we Włoszech oraz na Węgrzech, a od niedawna także w Szwajcarii i Ukrainie. Pierwsze doniesienia pochodzą także z Czech, Austrii i Francji. Zdolność tego owada do migracji i rozprzestrzeniania się wraz z transportem lotniczym spowoduje najprawdopodobniej zasiedlenie także naszego kraju.