Zaraza ziemniaka może rozmnażać się na dwa sposoby. Rozmnażanie bezpłciowe (wytwarzanie zarodni i zoospor) jest bardzo skuteczne: jego szybkie cykle są odpowiedzialne za niszczące epidemie i mogą prowadzić do rozprzestrzeniania się linii klonalnych (genotypów) – ras. Rozmnażanie płciowe ma miejsce, gdy dwa typy kojarzeniowe, oznaczone jako A1 i A2, rekombinują i wymieniają DNA, powodując powstawanie oospor. Oospory, w przeciwieństwie do zarodni i zoospor, mogą przetrwać w glebie przez kilka lat w nieobecności ziemniaków, a jeśli kiełkują, dają początek nowym genotypom/rasom. Pojawiają się wtedy rasy zarazy o zwiększonej agresywności lub „nagle” występuje odporność zarazy na różne substancje aktywne, co jest przyczyną pojawiania się lub zmiennego występowania tych ras w Europie. Obecnie jest kilkanaście ras kodowanych jako EU_1_A1, EU_2_A1, EU_3_A2 itd. Powróciła odporność na metalaksyl, ponieważ prawdopodobnie wzrósł udział w populacji rasy EU_13_A2 (Blue 13)*. Jest też zalecenie do stosowania fluazinamu z partnerem – występują rasy EU_33_A2 (Green 33) lub EU_37_A2 odporne na fluazinam*.
Więcej o zarazie ziemniaka pisaliśmy w poście "Zaraza ziemniaka".
* Źródło: http://euroblight.net, luty 2019
