Jęczmień ozimy na wytworzenie tony ziarna wraz z odpowiednim plonem słomy pobiera wg Czuby (1996) 23 kg azotu, co oznacza że przy plonie 9 t/ha potrzebuje 207 kg N/ha. Aktualnie zarejestrowane odmiany jęczmienia odznaczają się wysokim potencjałem plonowania, który może się ujawnić pod wpływem właściwego nawożenia. Azot stosuje się w trzech terminach. Podział dawek azotu przyczynia się do ograniczenia wylegania oraz wydłużenia aktywności fotosyntetycznej liści, a także wzrostu zawartości białka w ziarnie.
W pierwszym terminie, tuż przed ruszeniem wegetacji, powinno się stosować przeciętnie od 50 do 70 kg N/ha. Ważny jest stan zaawansowania wzrostu roślin po zimie. Jeśli rośliny są silnie rozkrzewione przed zimą, to nawożenie powinno się opóźnić i w razie potrzeby dawkę azotu ograniczyć. Przeciwnie trzeba postąpić w przypadku plantacji niedostatecznie rozkrzewionych przed zimą czy też uszkodzonych przez mróz, na których azot trzeba zastosować jak najwcześniej.
- W pierwszej dawce stosuje się saletrę amonową, Roztwór Saletrzano-Mocznikowy (RSM), saletrzak i salmag (zawierają magnez), saletrosan (zawiera siarkę) oraz polifoskę 21 (zawiera magnez i siarkę).
- Druga dawka azotu powinna być zastosowana na początku strzelania w źdźbło jęczmienia (BBCH 30), w ilości 30-40 kg N/ha, w formie saletry amonowej lub mocznika.
- Trzecią dawkę azotu stosuje się na początku kłoszenia jęczmienia (BBCH 51) w ilości 40-60 kg N/ha.
Za dwa dni napiszę o nawożeniu wiosennym pszenżyta ozimego.
